دستگاه هوشمند بازیافت توسط فردی به نام نصرالله فرامرزی، تحصیل کرده در رشته عمران، در دانشگاه شهید باهنر کرمان طراحی و تولید شد. به گفته خودش هدف از طراحی و تولید این دستگاه در دانشگاه کرمان برنامه ریزی برای راهکار های مورد نیاز جهت مدیریت فضای سبز و مسائل زیست محیطی است. این دستگاه برای اولین بار در دانشگاه فردوسی مشهد سپس در دانشگاه شیراز و امروزه در دانشگاه کرمان طراحی و نصب شده است.
به گفته مسئولان سازمان بسیج علمی خراسان رضوی از سال ۹۷، سالانه ۶۰نمونه تولید می شود.
این دستگاه در جمع آوری، تشخیص و تفکیک زباله ها در حجم زیاد مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین از تبلیغات روی دستگاه، شهرداری سود بسیاری بدست می آورد که مقدار این سود در مقابل سود حاصل از جمع آوری زباله های خشک بسیار چشمگیر است. از طرفی هم عملیات ماموران شهرداری در این زمینه کاهش پیدا می کند.
ویژگی های دستگاه هوشمند بازیافت
یکی از ویژگی های این دستگاه این است که پسماند های مصرفی منازل را دریافت کرده و خرد می کند و هزینه آن در بازیافت کارت افراد ریخته می شود به عبارتی کارت مورد نظر شارژ می شود و افراد می توانند محصولات مرتبط در این زمینه را از بازار هایی همچون سپاه و دیگر مجموعه ها به صورت خرید های غیر نقدی تهیه کنند.
قیممت دستگاه هوشمند بازیافت
قیمت این دستگاه ۳۰ میلیون تومان برآورد شده است. درآمد ماهانه از این دستگاه برای فرد سرمایه گذار حدود ۳ میلیون تومان تخمین زده شده است.
طراح و مخترع این دستگاه در مصاحبه ای گفت: در رابطه با مشکلات محیط زیست و تفکیک آن که در کشور های مختلف از جمله ایران وجود دارد که از ۳ سال پیش تصمیم به طراحی و ساخت این دستگاه گرفتیم؛ همچنین این دستگاه در قالب ۸ درگاه ورودی بر اساس کد های بین المللی بازیافت طراحی و ساخته شده است. این دستگاه به سیستم پرک کننده مجهز است که در همه ی مکان ها از جمله اماکن عمومی شهر ها، روستا ها، مراکز خدماتی و هتل ها قابل استفاده است.
زباله های خشک
زباله های خشک دارای ارزش اقتصادی مهمی است به طوری که به این زباله ها طلای کثیف نیز گفته می شود. در بسیاری از کشور ها زباله های خشک وارد می شود.
بازیافت در طول تاریخ
انسان ها در گذشته هم مواد دور ریختنی را بازیافت می کردند. از سال ها پیش لوازم و سلاح های فلزی را ذوب می کردند و دوباره مورد استفاده قرار می گرفتند. ۳ هزار سال پیش در کشور چین، در رابطه با مواد هوموس و استفاده مجدد از کمپوست قوانینی در کشور شکل گرفت.
اولین زباله سوز در سال ۱۸۷۶ در کشور انگلیس به منظور اشکالات دفن زباله ساخته شد. بازیافت فلزات، شیشه، ابریشم، لباس ها و … در جنگ جهانی دوم موفقیت آمیز بود و مورد توجه جوامع قرار گرفت. از سال ۱۹۷۰ موضوع بازیافت مواد به طور جدی مطرح شد و پیشرفت زیادی در این زمینه صورت گرفت.
به طور مثال مقدار بازیافت در سال ۲۰۰۰ در آمریکا حدود ۳۰/۱ درصد بوده است که این میزان در دهه ۱۹۳۰ مقدار ۲۳/۱ درصد رشد داشته است.
بازیافت در طول تاریخ ایران
عمل بازیافت در کشور ایران قدمت قدیمی ای دارد. کار بازیافت از سال ۱۲۸۶شمسی تا هم اکنون دوره های زیادی را گذرانده و مدیران زیادی در این زمینه روی کار آمده اند. از زمان تأسیس اداره بلدیه در شهر تهران در سال ۱۲۸۶، کار جمع آوری زباله شهر یکی از وظایف این سازمان بوده است. در آن سال ها که امکانات زیادی وجود نداشت، کارگران این سازمان وظیفه جمع آوری زباله ها را بر عهده داشتند و در محل هایی مخصوص در سطح شهر انباشته می کردند و به کمک اسب و قاطر زباله ها را به خارج شهر منتقل و تخلیه می کردند.
در سال ۱۳۵۵در تهران ۲ مرکز اصلی دفن زباله شکل گرفت که یک مرکز در آبعلی شمال شرق تهران و دیگری ابتدای جاده قدیم قم است.
این روند رشد در زمینه بازیافت طی سال ها ادامه داشت تا این که در سال ۱۳۷۲ طرح احداث کارخانه بازیافت و تولید کمپوست در دستور اجرایی قرار گرفت و در سال ۱۳۷۷ به پایان رسید و شروع به کار کرد.
