با توجه به رشد و گسترش اینترنت اشیا همواره سیستم‌های جدیدی جهت اتصال به این شبکه ایجاد می‌شوند. از آن‌جا که از طریق IoT می‌توان اشیای پیرامون را به وسیله اپلیکیشن‌های مختلف مدیریت کرد، هزاران انسان از تعداد بی‌شماری دستگاه برای مدیریت محیط پیرامون خود استفاده می‌کنند. پیش‌بینی می‌شود که استفاده از شبکه‌های حسگر بی‌سیم می‌تواند نقش مؤثری در بهبود IoT در آینده داشته باشد. ما در این مقاله قصد داریم با بیان تفاوت بین اینترنت اشیا (IOT) و شبکه های حسگر بی سیم (WSN)  به نقش هر یک از آن‌ها در زندگی روزمره اشاره کنیم.

اینترنت اشیا چیست؟

اینترنت اشیا یا iot سیستمی از تجهیزات رایانه‌ای، ماشین‌های دیجیتالی و اشیا است که از طریق شناسه‌های منحصربه‌فرد هویت پیدا کرده‌اند. در اینترنت اشیا می‌توان داده‌ها را روی یک شبکه بدون دخالت و تعامل انسان با رایانه یا انسان با انسان انتقال داد. نقش Iot در سازمان‌ها و کسب‌وکارها روزبه‌روز در حال افزایش است و وجود آن سبب عملکرد بهتر و اثربخشی بیشتر می‌گردد. همچنین اینترنت اشیا می‌تواند فرآیند تصمیم‌گیری را در سازمان بهبود ببخشد و ارزشمندی آن را تا حد چشمگیری افزایش دهد.

شبکه‌ حسگر بی سیم چیست؟

شبکه‌ حسگر بی‌سیم یکی از مهم‌ترین تحولات در دهه‌های اخیر محسوب می‌شود. این سیستم به دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فردی که دارد، تاکنون بسیار مورد توجه قرار گرفته است و کاربردهای متعددی نیز دارد. یک شبکه حسگر از تعداد زیادی گره‌های حسگر تشکیل شده است که در یک محیط به‌صورت گسترده پخش شده‌اند؛ وظیفه این حسگرها جمع‌آوری اطلاعات از محیط است. مکان قرارگیری این حسگرها می‌تواند نامشخص باشد؛ همین ویژگی فرصت رها کردن حسگرها در مکان‌های خطرناک یا غیرقابل دسترس را فراهم می‌کند. اگرچه هر حسگر به تنهایی دارای توانایی اندکی است اما اجتماع بزرگی از حسگرهای بی‌سیم می‌تواند امکانات جدیدی را فراهم آورد.

تفاوت بین اینترنت اشیا (IOT) و شبکه های حسگر بی سیم (WSN)

مسیریابی، اولین تفاوت بین اینترنت اشیا و شبکه‌های حسگر بی سیم محسوب می‌شود. در اینترنت اشیا مسیریابی پیاده‌سازی نشده است و از آن‌جا که حسگرها به اینترنت متصل هستند، داده‌ها را به‌صورت مستقیم به اینترنت ارسال می‌کنند. اما در WSN نودها مسیر ترافیک جهت رسیدن به نود سینک را مشخص می‌کنند. با توجه به این که شبکه‌های حسگر بی‌سیم نمونه‌ای از شبکه‌های Ad hoc هستند، ویژگی‌های این شبکه را ارث می‌برند؛ در حالی‌که در اینترنت اشیا، داده‌ها از طریق یک hoc به اینترنت فرستاده می‌شوند. hocها مسیرهایی هستند که داده‌ها را از طریق یک نقطه میانی به نقطه‌ای دیگر ارسال می‌کنند.

واضح‌ترین تفاوت IOT نسبت به WSN این است که IOT فقط از سنسورها استفاده می‌کند و در مواردی حتی از سنسورهای بی‌سیم بهره می‌گیرد. این سنسورها معمولا برای یک دلیل مشخص نصب می‌شوند. مسئله بعدی مربوط به گره‌های منبع است. در WSN گره‌های منبع آدرس IP ندارند و همین موضوع باعث می‌شود که گره‌های منبع از طریق بعضی از پروتکل‌های مسیریابی با گره‌های سینک در ارتباط باشند. اما در IOT هر گره یک آدرس IP مشخص دارد و کاربر اینترنت می‌تواند به صورت مستقیم با سنسور در هرجایی از جهان ارتباط برقرار کند.

در نهایت باید این نکته را یادآور شد که با توجه به اینکه در IOT، اشیا ممکن است سنسور، کامپیوتر، تلفن، دوربین یا هر چیز دیگری باشند، امکان بارگذاری هر نوع داده‌ای را به اینترنت دارند؛ بنابراین کاربران دیگر نیز می‌توانند در اپلیکیشن خود از این داده‌ها استفاده کنند. IoTmap یکی از فعالان در حوزه اینترنت اشیا است؛ شما می‌توانید جهت آشنایی بیشتر در این زمینه به سایر مطالب موجود در وب‌سایت iotmap مراجعه نمایید.